EuropeseHoornaar

EuropeseHoornaar

De Europese hoornaar of paardenwesp (Vespa crabro) is een vliesvleugelig insect uit de familie van de plooivleugelwespen (Vespidae). De hoornaar behoort tot de echte wespen of papierwespen Vespinae). De Europese hoornaar kan tot 3,5 centimeter lang worden en is hiermee de grootste wespachtige van België en Nederland. De soort komt er niet in grote aantallen voor, maar is, behalve in de kuststreek en friesland en Groningen, niet heel zeldzaam. De hoornaar wordt meer dan twee keer zo groot als de meeste andere wespen zoals die uit het geslacht kortkopwespen (Vespula). De steekvan de Europese hoornaar is pijnlijker dan de steek van een honingbij, maar het gif is minder krachtig en de hoornaar is niet bijzonder agressief, tenzij men te dicht bij het nest komt. Hoornaars gebruiken het gif om insecten te doden die zij vervolgens met de kaken vermalen tot een papje en aan de larven voeren. De larven geven op hun beurt een zoete vloeistof af aan de werksters die de suikers gebruiken als brandstof om te kunnen vliegen en zo nog meer insecten te vangen.

Door: Wim Apswoude
Gemaakt: 20-09-2025, 37x bekeken
Wespen Dieren
Bekijk slideshow
De Europese hoornaar of paardenwesp (Vespa crabro) is een vliesvleugelig insect uit de familie van de plooivleugelwespen (Vespidae). De hoornaar behoort tot de echte wespen of papierwespen Vespinae). De Europese hoornaar kan tot 3,5 centimeter lang worden en is hiermee de grootste wespachtige van België en Nederland. De soort komt er niet in grote aantallen voor, maar is, behalve in de kuststreek en friesland en Groningen, niet heel zeldzaam. De hoornaar wordt meer dan twee keer zo groot als de meeste andere wespen zoals die uit het geslacht kortkopwespen (Vespula). De steekvan de Europese hoornaar is pijnlijker dan de steek van een honingbij, maar het gif is minder krachtig en de hoornaar is niet bijzonder agressief, tenzij men te dicht bij het nest komt. Hoornaars gebruiken het gif om insecten te doden die zij vervolgens met de kaken vermalen tot een papje en aan de larven voeren. De larven geven op hun beurt een zoete vloeistof af aan de werksters die de suikers gebruiken als brandstof om te kunnen vliegen en zo nog meer insecten te vangen. De bruine winterjuffer (Sympecma fusca) is een kleine Europese pantserjuffer die vrij algemeen in België en in Nederland voorkomt. De winterjuffers zijn de enige libellen die als volwassen dier de winter doorkomen, en daardoor ook reeds vroeg in het voorjaar rondvliegen De volwassen bruine winterjuffer is een zeer atypische pantserjuffer voor wat betreft de kleur, glans en houding. Het lichaam is maximaal 3 cm lang, lichtbruin met donkerbruine tot bronskleurige vlekken op de bovenzijde. Er is nooit een blauwe berijping op het achterlijf aanwezig. De achterlijfaanhangsels van de mannetjes zijn tangvormig en opvallend lichtgekleurd, de onderste bijna half zo lang als de bovenste. De bruine winterjuffer plooit in rusthouding de vleugels over het achterlijf zoals de meeste juffers maar met beide vleugels strak tegen elkaar aan één zijde. De andere pantserjuffers houden hun vleugels altijd half gespreid. De foto is gemaakt in de Amsterdamse Waterleiding Duinen. De kleine parelmoervlinder (Issoria lathonia) is een dagvlinder uit de familie Nymphalidae (vossen, parelmoervlinders en weerschijnvlinders). De kleine parelmoervlinder is een opvallende vlinder door de spiegels op de onderkant van zijn vleugels. De vorm van de 19-23 mm brede vleugels is een beetje hoekig. De bovenkant van de vleugels toont een stippenpatroon. De foto is gemaakt in de Amsterdamse Waterleiding Duinen. De watersnuffel (Enallagma cyathigerum) is een 29 à 36 mm grote juffer uit de familie van de waterjuffers (Coenagrionidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1840 als Agrion cyathigerum gepubliceerd door Toussaint von Charpentier. De watersnuffel kan waargenomen worden vanaf begin mei tot in oktober meestal bij stilstaand water. De soort kan massaal voorkomen bij zure en voedselarme vennen en op hoogveen. De foto is gemaakt in de Amsterdamse Waterleiding Duinen. De vuurlibel (Crocothemis erythraea) is een felroodgekleurde middelgrote libel (36–45 mm), die veel in Zuid-Europa wordt gezien. De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1832 als Libellula erythraea gepubliceerd door Gaspard Auguste Brullé. In Nederland is de soort vrij algemeen. De foto is gemaakt in de Amsterdamse Waterleiding Duinen. De gewone oeverlibel (Orthetrum cancellatum) is een echte libel uit de familie van de korenbouten (Libellulidae). Het is de grootste en algemeenste oeverlibel in Nederland.