Stond oog in oog met dit wild zwijn.

Stond oog in oog met dit wild zwijn.

Het wild zwijn (Sus scrofa), everzwijn of kortweg ever, is een zoogdier uit de familie van de varkens (Suidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1758 gepubliceerd door Carl Linnaeus. Het wild zwijn heeft van de varkens van de Oude Wereld het grootste verspreidingsgebied, en komt in grote delen van Europa, Azië en Noord-Afrika voor. Het is de wilde voorouder van het gedomesticeerde varken.

Door: Regina Vastenhout
Gemaakt: 14-12-2017, 1191x bekeken
Zwijn Sneeuw Natuur

Meer foto's van Regina Vastenhout

Bekijk slideshow
Een enkele wegberm of akkerrand daargelaten, vind je de variëteit aan wilde bloemen vooral in natuurgebieden. Boswachters beheren de laatste reservaten met bloemrijke akkers en bonte weides. Vaak kleine gebieden van elkaar gescheiden door bloemloze landbouwgebieden. Een enkele wegberm of akkerrand daargelaten, vind je de variëteit aan wilde bloemen vooral in natuurgebieden. Boswachters beheren de laatste reservaten met bloemrijke akkers en bonte weides. Vaak kleine gebieden van elkaar gescheiden door bloemloze landbouwgebieden. De reuzenbereklauw is een prachtige maar gevaarlijke plant als hij in aanraking komt met de huid. Het sap van de plant kan in combinatie met zon ernstige brandwonden veroorzaken. De huid kan rood worden met plaatselijke zwelling en kleine blaasjes, maar vaak vormen er zich grote blaren die één à twee dagen nodig hebben om tot volle ontwikkeling te komen. De verwondingen kunnen er uitzien als echte brandwonden. Later ontstaat vaak een donkere verkleuring van de huid die maanden kan aanhouden. Als het sap in je ogen terechtkomt, kun je er blind van worden. 1 Een wolk is een zichtbare verzameling – al dan niet onderkoelde – waterdruppeltjes of ijskristalletjes in de atmosfeer op enige hoogte boven het aardoppervlak. Een wolk is een zichtbare verzameling – al dan niet onderkoelde – waterdruppeltjes of ijskristalletjes in de atmosfeer op enige hoogte boven het aardoppervlak. Een blauwe lucht, de blauwe kleur van het hemelgewelf, wordt veroorzaakt door Rayleighverstrooiing van zonlicht gecombineerd met andere vormen van verstrooiing die een meer of minder witte kleur veroorzaken. Wat we zien is een verzameling strooilicht uit alle lagen van de atmosfeer met als achtergrond de zwarte ruimte. in de schemering ontstaat de blauwe kleur in het zenith doordat ozon geel en oranje licht absorbeert. De ozonlaag is dun, maar tijdens de schemering reist het zonlicht door een relatief dikkere laag ozon door de kleine invalshoek.