Gisteren was het schrikken voor veel badgasten in Corsica. Een heuse waterhoos doemde op uit het water. Pierre Mattei was erg alert en was in staat om onderstaand filmpje te maken:
Alhoewel het filmpje erg imposant is, is zo'n waterhoos toch een stuk minder gevaarlijk dan zijn grote broer op land, de tornado. Ze ontstaan beide op vrijwel dezelfde manier, waarbij de tornado boven land en de waterhoos uiteraard boven water ontspringt. Een ander verschil zit hem in de kracht. Tornado's zijn doorgaans veel krachtiger. Tornado's worden ingeschaald naar gelang de windsnelheid. Deze schaal is de schaal van Fujita, waarbij F0 de zwakste is en de F5 de krachtigste. Een flinke waterhoos komt vaak niet voorbij F0. Daarbij verliest een waterhoos ook meestal zijn kracht zodra het boven land komt. Veel schade wordt er dus door waterhozen niet veroorzaakt.
Een waterhoos ontstaat door koude lucht met buien die over warm zeewater trekt. De lucht boven het zeewater is vochtig en warmt op. Vervolgens stijgt deze op en veroorzaakt een werveling in de aanwezige bui.
Vervolgens kantelt de werveling door de aanwezige wind en ontstaat er een slurf aan de onderkant van de wolk.
Zodra de slurf het wateroppervlak raakt, spreekt men van een waterhoos.
Heel erg zeldzaam zijn waterhozen trouwens niet. In Nederland worden ze ook regelmatig waargenomen. Het record stamt uit 1953. Toen zijn op 17 augustus maar liefst 18 waterhozen in anderhalf uur gespot.
