Tropische stormen zoals tyfoons, orkanen en cyclonen zijn de krachtigste weersystemen op aarde. Ze ontstaan boven warme oceanen net ten noorden en net ten zuiden van de evenaar. Ze leggen duizenden kilometers af richting land, waarbij ze wateren doorkruisen die nu vervuild zijn met plastic, van kustafspoeling tot de uitgestrekte oceaanvuilnisbelt.
Dr. Taiseer Hussain Nafea onderzoeker naar plasticvervuiling zag deze immense systemen door de Stille Oceaan razen. Een cruciale vraag ontstond: Kunnen ze dit plastic vervoeren? Is een tyfoon slechts een storm, of ook een vector voor vervuiling?
Samen met collega’s ging hij op zoek naar het antwoord. Hun onderzoek, gepubliceerd in Environmental Science & Technology, bevestigt het nu: Tyfoons zijn enorme, natuurlijke machines die efficiënt microplastics uit de oceaan opzuigen en over land verspreiden. Deze ontdekking onthult een directe, fysieke link tussen twee van onze grootste milieuproblemen: plasticvervuiling en klimaatverandering. Het suggereert dat ze elkaar nu mogelijk versterken.
De “storm chase”
Om deze link te zien, is er een gedetailleerd beeld nodig van de veranderende samenstelling van de atmosfeer. In Ningbo, China, verzamelden ze elke 12 uur atmosferische neerslag terwijl Tyfoons Doksuri, Gaemi en Bebinca aan land kwamen.
Het doel was om de snelle evolutie gedurende elke storm vast te leggen. Deze tijdsresolutie was essentieel; het stelde ze in staat de dynamische impact van de storm te vangen, niet slechts een gemiddelde.
De resultaten waren duidelijk. Tijdens rustige periodes vóór de storm maten ze een basisniveau van microplasticneerslag. Zodra de tyfoon arriveerde, steeg het neerslagpercentage scherp, tot wel een orde van grootte hoger. Het piekte tijdens Tyfoon Gaemi op 12.722 deeltjes/m²/dag, een duidelijke piek die direct samenhing met de maximale intensiteit van de storm. Zodra de tyfoon voorbij was, daalde het neerslagpercentage snel weer naar het basisniveau.
De data toonden een ondubbelzinnige, tijdelijke golf van vervuiling veroorzaakt door de storm zelf.
Conceptueel diagram dat het potentiële mechanisme weergeeft van de door tyfoons veroorzaakte overdracht van microplastics vanuit de diepe oceanen naar de atmosfeer en vervolgens naar het land. Bron: Environmental Science & Technology (2025). DOI: 10.1021/acs.est.5c11101
Het plastic traceren naar de bron
De volgende vraag was cruciaal: Waar kwam dit plastic vandaan? Was het lokaal stedelijk stof, of had het een verder gelegen oorsprong? De deeltjes zelf gaven het bewijs. Door hun fysieke en chemische eigenschappen te analyseren, konden ze hun waarschijnlijke bron achterhalen.
Ten eerste hun chemische identiteit. Tijdens rustige omstandigheden vóór de tyfoon detecteerden ze een beperkt aantal polymeren die typisch zijn voor stedelijke omgevingen in Ningbo, zoals polyethyleentereftalaat (PET) en nylon (NY). Tijdens de tyfoons nam de diversiteit aan polymeren sterk toe.
Ze identificeerden zware polymeren, zoals polyvinylchloride (PVC), acryl (AC) en polytetrafluorethyleen (PTFE), die veel voorkomen in mariene sedimenten en diepe oceanen, maar slechts een klein deel uitmaken van stedelijke aerosolen in Ningbo. Zodra de tyfoon voorbij was, verdween deze diversiteit weer en domineerden alleen de typische polymeren. Hun tijdelijke aanwezigheid wees op een marine oorsprong.
Ten tweede hun grootte. Meer dan 60% van de door de storm meegevoerde deeltjes was kleiner dan 280 μm. Deze fractie is belangrijk. Laboratoriumstudies hebben aangetoond dat luchtbellen die aan het zeeoppervlak uiteenspatte, een proces dat door tyfoonwinden sterk wordt versterkt, voornamelijk deeltjes kleiner dan 280 μm in de lucht brengen.
Ten derde de luchtstroming. Ze modelleerden de atmosferische stromingen. Tijdens de piek van de plasticneerslag was de lucht direct over de door de storm verstoorde oceaan gekomen, niet uit landinwaartse gebieden.
De consistentie van dit bewijs over drie afzonderlijke tyfoongebeurtenissen was overtuigend. De conclusie was duidelijk: de stormen mobiliseerden geen lokaal afval, maar brachten actief microplastics uit de oceaan in de atmosfeer en deponeerden ze op het land.
Een nieuw mechanisme voor een mondiaal probleem
Dit bewijs onthult een nieuwe route in de plasticcyclus, waarbij een tyfoon fungeert als een krachtige maar tijdelijke transporteur op planetaire schaal.
Op basis van hun bewijs kunnen ze een samenhangend mechanisme beschrijven voor door tyfoons aangedreven plastictransport. Het proces begint met verticale menging: de energie van de storm roert de bovenste oceaanlagen door, waardoor deeltjes uit de diepte opnieuw worden gemobiliseerd. Eenmaal in de oppervlaktelaag ondergaan ze extreme turbulentie. Hier zorgen golfbreking en het uiteenspatten van luchtbellen, fundamenteel voor de vorming van zee-spray aerosolen, ervoor dat microplastics efficiënt in de lucht worden gebracht. Het krachtige windveld van de tyfoon transporteert deze aerosolen vervolgens landinwaarts.
Tot slot werkt de overvloedige regenval die gepaard gaat met de tyfoon als een atmosferische ‘scrubber’, die de plasticdeeltjes uit de lucht wast en op het landschap deponeert. Deze volgorde verklaart hoe één weersysteem de belangrijkste transporteur van atmosferische microplastics over een groot gebied kan worden.
Conceptuele verbanden tussen klimaatverandering, intensivering van tyfoons en MP-dynamiek. Doorgetrokken lijnen geven processen weer die worden ondersteund door het huidige bewijsmateriaal; stippellijnen geven hypothetische terugkoppelingen aan die verder onderzoek vereisen. Bron: Environmental Science & Technology (2025). DOI: 10.1021/acs.est.5c11101
De klimaatverbinding: een gevaarlijke lus
Hier kruist het verhaal met klimaatverandering. Warmere oceanen leveren meer energie, wat leidt tot intensere tyfoons. Hun data geven een eerste indruk van het gevolg: de sterkste tyfoon verplaatste het meeste plastic.
Dit wijst op een feedbacklus die ze nog maar net beginnen te begrijpen:
- Klimaatverandering versterkt tyfoons.
- Sterkere tyfoons zijn efficiëntere pompen voor oceaanmicroplastics.
- Meer microplastics in de oceaan kunnen biogeochemische cycli verstoren, waaronder het vermogen van de oceaan om koolstof op te nemen, wat mogelijk de opwarming verergert.
- Warmere wateren versnellen ook de fragmentatie van plastic afval tot microplastics.
- Het resultaat: intensere stormen verspreiden meer plastic, over een groter gebied.
De wereld staat niet voor twee afzonderlijke problemen. Met z’n allen creëren we een systeem waarin ze elkaar versterken.
Wat betekent dit voor onze toekomst?
Voor kuststeden herschrijft dit het script over tyfoonrisico’s. Naast wind en water brengen stormen nu een onzichtbare, inadembare wolk van plastic. Terwijl gezondheidsonderzoek doorgaat, is dit een onvermijdelijke blootstellingsroute voor miljarden mensen.
Het vraagt ook om een nieuwe strategie. Plastic opruimen uit kusten en rivieren is niet langer alleen een milieumaatregel, maar een cruciale stap in klimaatadaptatie en volksgezondheid. Het gaat om het ‘ontwapenen’ van de stormen van de toekomst.
Bovenal is dit een mondiale wake-up call. Tyfoons verzamelen plastic uit internationale wateren, zonder zich te bekommeren om grenzen. Het stoppen van deze cyclus vereist dezelfde ongekende wereldwijde samenwerking die nodig is voor klimaatactie. De strijd tegen plastic is nu onlosmakelijk verbonden met de strijd om ons klimaat te stabiliseren.
Dr. Taiseer Hussain Nafea en zijn team hebben de link ontdekt. De gewelddadige stormen die sterker worden, zijn dezelfde krachten die onze plasticvervuiling verder en sneller verspreiden. Het erkennen van deze verbinding is de essentiële eerste stap om een gevaarlijke cyclus te doorbreken.
Dit verhaal maakt deel uit van Science X Dialog, waar onderzoekers bevindingen uit hun gepubliceerde onderzoeksartikelen kunnen delen. Ga naar deze pagina voor meer informatie over Science X Dialog en hoe u kunt deelnemen.
Dit artikel is een vertaling van het artikel op de website phys.org
